TATLONG MAYAYAMAN NA TUMULONG SA MAHIHIRAP SA AKLAT NG MGA GAWA

TATLONG MAYAYAMAN NA TUMULONG SA MAHIHIRAP SA AKLAT NG MGA GAWA

1) JOSE/BERNABE (Mga Gawa 4:32-37)

2) CORNELIUS (Mga Gawa 10)

3) LYDIA (Mga Gawa 16:11-40)

--------------------

JOSE BERNABE

Si Bernabe ay tinawag na anak ng propesiya o pagbibigay-aliw. Siya ang kasa-kasama ni Pablo sa ilan sa kanyang mga paglalakbay bilang misyonero.

Si Bernabe ay napaka-mapagbigay. Ang kanyang unang naitala na gawa ng pagiging bukas-palad ay ang pagbebenta ng kanyang ari-arian na napagbentahan ay ginamit bilang isang pondo para sa pangangailangan ng unang grupo ng mga Kristiyano.

Ang kanyang pagiging bukas-palad ay nagbigay inspirasyon sa iba pang mga di-mananampalataya na tanggapin si Jesu-Kristo bilang kanilang Panginoon at Tagapagligtas, isuko ang lahat kay HesuKristo at nagpabautismo kay Bernabe.

Mga Gawa 4:32-37

Ang Pagtutulungan ng mga Mananampalataya

32 Nagkaisa ang damdamin at isipan ng lahat ng mananampalataya, at di itinuring ninuman na sarili niya ang kanyang mga ari-arian, kundi para sa lahat. 

33 Taglay ang dakilang kapangyarihan, ang mga apostol ay patuloy na nagpapatotoo tungkol sa muling pagkabuhay ng Panginoong Jesus. At ang masaganang pagpapala ay tinaglay nilang lahat. 

34 Walang kinakapos sa kanila sapagkat ipinagbibili nila ang kani-kanilang lupa o bahay, at ang pinagbilhan 

35 ay ipinagkakatiwala nila sa mga apostol. Ipinamamahagi naman iyon ayon sa pangangailangan ng bawat isa.

36 Ganoon ang ginawa ni Jose, isang Levitang taga-Cyprus, na tinawag ng mga apostol na Bernabe, na ang ibig sabihi'y “Anak ng Pagpapalakas-loob.” 

37 Ipinagbili niya ang kanyang bukid at ipinagkatiwala sa mga apostol ang pinagbilhan.

--------------------

CORNELIO

Cornelio na ang ibig sabihin ay sinag ng araw. Isang nakumberteng Romanong senturyon sa Caesarea, isang debotong tao. Siya ang unang Hentil na nagbalik-loob at sa pamamagitan ng kanyang pagbabalik-loob ay nabuksan ang pinto ng pananampalataya sa mga Gentil. Naiinis sa paganismo ng mga Hentil noong panahon niya ay bumaling siya sa Diyos ngunit hindi niya lubos na nauunawaan ang Ebanghelyo ng Biyaya. Sa pamamagitan ng ministeryo ni Pedro, si Cornelio ay naging mananampalataya at tinanggap sa samahan ng Simbahan. Mula sa puntong ito, walang pagkakaiba sa pagitan ng Hudyo at Gentil. Kay Kristo sila ay naging isa. Ang kabaitan, pagiging madasalin, pagsunod at espirituwal na pagtanggap ay katangian ng makadiyos na Romanong senturyon na ito.

Mga Gawa 10

Ang Pangitain ni Pedro

1 Sa Cesarea ay may isang lalaking nagngangalang Cornelio. Isa siyang kapitan sa “Batalyong Italiano” ng hukbong Romano. 

2 Siya ay isang taong sumasamba at may takot sa Diyos, gayundin ang kanyang buong pamilya. Siya'y matulungin sa mga dukha at laging nananalangin sa Diyos. 

3 Minsan, nang bandang alas tres ng hapon, nagkaroon siya ng isang pangitain; kitang-kita niyang pumasok ang isang anghel ng Diyos at siya'y tinawag, “Cornelio.”

4 Tumingin siya at takot na takot na nagtanong, “Ano po iyon?” Sumagot ang anghel, “Nasiyahan ang Diyos sa iyong mga dalangin at pagtulong mo sa mga dukha. 

5 Magsugo ka ngayon din ng ilang tao sa Joppa upang sunduin ang isang taong nagngangalang Simon, na tinatawag ding Pedro. 

6 Siya'y nanunuluyan sa bahay ni Simon na tagapagbilad ng balat ng hayop. Siya ay nakatira sa may tabing-dagat.”

7 Pagkaalis ng anghel, tumawag si Cornelio ng dalawang utusan at isang debotong kawal, isa sa mga naglilingkod sa kanya.

8 Isinalaysay niya sa kanila ang pangyayari; at pagkatapos, pinapunta sila sa Joppa.

9 Kinabukasan, samantalang naglalakbay at malapit na sa Joppa ang mga inutusan ni Cornelio, si Pedro nama'y umakyat sa bubungan upang manalangin. Bandang tanghali na noon. 

10 Siya'y nagutom at gusto na niyang kumain. Ngunit habang naghihintay siyang maihanda ang pagkain, nagkaroon siya ng isang pangitain.

11 Nabuksan ang langit at nakita niyang ibinababâ sa lupa ang isang parang malaking kumot na nakabitin sa apat na sulok. 

12 Naroon sa kumot ang lahat ng uri ng hayop, mga lumalakad, gumagapang, at lumilipad.

13 Narinig niya ang isang tinig, “Pedro! Tumindig ka, magkatay ka at kumain.”

14 Ngunit sumagot si Pedro, “Hindi ko po magagawa iyan, Panginoon! Kailanma'y hindi ako kumain ng anumang marumi o di karapat-dapat kainin.”

15 Muli niyang narinig ang tinig, “Huwag mong ituring na marumi ang nilinis na ng Diyos.” 

16 Tatlong ulit na nangyari ito, at pagkatapos ay kaagad na iniakyat sa langit ang kumot na iyon.

17 Habang pinag-iisipan ni Pedro kung ano ang kahulugan ng pangitaing iyon, dumating naman ang mga isinugo ni Cornelio. Ipinagtanong nila ang bahay ni Simon at noon ay nasa may pintuan na sila.

Ang Kahulugan ng Pangitain

18 Itinanong nila kung doon nga nanunuluyan si Simon na tinatawag ding Pedro. 

19 Pinag-iisipan pa ni Pedro ang kahulugan ng pangitain nang sabihin sa kanya ng Espiritu, “Tingnan mo, may tatlong lalaking naghahanap sa iyo sa ibaba.

20 Bumabâ ka't huwag mag-atubiling sumama sa kanila dahil ako ang nagsugo sa kanila.”

21 Nanaog nga si Pedro at sinabi sa mga tao, “Ako ang hinahanap ninyo. Ano ba ang sadya ninyo?”

22 Sumagot ang mga lalaki, “Pinapunta po kami dito ni Cornelio, isang kapitan ng hukbo. Siya'y isang mabuting tao, may takot sa Diyos, at iginagalang ng mga Judio. Sinabi sa kanya ng isang anghel na ipasundo kayo upang marinig niya ang sasabihin ninyo.” 

23 Pinatuloy sila ni Pedro at doon pinatulog nang gabing iyon.Kinabukasan, siya'y sumama sa kanila, gayundin ang ilang kapatid na taga-Joppa. 

24 Nang sumunod na araw, dumating sila sa Cesarea. Doo'y naghihintay na sa kanila si Cornelio, pati ang mga kamag-anak at malalapit na kaibigan na kanyang inanyayahan. 

25 Sinalubong ni Cornelio si Pedro, nagpatirapa sa harap nito at sinamba. 

26 Ngunit sinabi ni Pedro, “Tumayo ka, ako'y tao ring tulad mo.”

27 Patuloy silang nag-uusap habang pumapasok sa bahay, at nakita ni Pedro na maraming taong natitipon doon. 

28 Sinabi niya, “Alam naman ninyo na bawal sa isang Judio ang makihalubilo o dumalaw sa isang hindi Judio. Subalit ipinakita sa akin ng Diyos na hindi ko dapat ituring na marumi at di karapat-dapat pakitunguhan ang sinuman. 

29 Kaya't nang ipasundo ninyo ako, hindi ako nag-atubiling sumama. Nais kong malaman kung bakit ninyo ako ipinasundo.”

30 Sumagot si Cornelio, “May apat na araw na ngayon ang nakakalipas, bandang alas tres din ng hapon, habang ako'y nananalangin dito sa aking bahay, biglang tumayo sa harap ko ang isang lalaking nakakasilaw ang kasuotan.

31 “Sinabi niya, ‘Cornelio, nakarating sa Diyos ang iyong mga panalangin at nakita niya ang pagtulong mo sa dukha. 

32 Ipasundo mo sa Joppa si Simon Pedro. Nanunuluyan siya sa bahay ni Simon na tagapagbilad ng balat ng hayop. Siya ay nakatira sa tabing-dagat.’ 

33 Kaya't kaagad akong nagsugo sa inyo ng ilang tao, at sa inyong kagandahang-loob ay pumarito kayo. Ngayon ay naririto kaming lahat sa harap ng Diyos upang pakinggan ang lahat ng ipinapasabi ng Panginoon.”

Nangaral si Pedro

34 At nagsalita si Pedro, “Ngayon ko lubusang nauunawaan na walang itinatangi ang Diyos. 

35 Nalulugod siya sa sinumang may takot sa kanya at gumagawa ng matuwid, kahit tagasaan mang bansa. 

36 Ibinigay ng Diyos ang kanyang salita sa mga Israelita. Ipinahayag niya sa kanila ang Magandang Balita ng kapayapaan sa pamamagitan ni Jesu-Cristo, na siyang Panginoon ng lahat!

37 Alam ninyo ang pangyayaring naganap sa buong lupain ng mga Judio, na nagsimula sa Galilea pagkatapos na ipangaral ni Juan ang mensahe tungkol sa bautismo. 

38 Alam ninyo ang tungkol kay Jesus na taga-Nazaret at kung paanong pinili siya ng Diyos at pinuspos ng Espiritu Santo at ng kapangyarihan. Alam din ninyo na pumunta siya sa iba't ibang dako upang gumawa ng kabutihan sa mga tao at pagalingin ang lahat ng pinapahirapan ng diyablo. Nagawa niya ang mga ito sapagkat kasama niya ang Diyos.

39 “Saksi kami sa lahat ng ginawa niya sa lupain ng mga Judio at sa Jerusalem. Siya'y pinatay nila; siya ay ipinako nila sa krus.

40 Ngunit siya'y muling binuhay ng Diyos sa ikatlong araw at hinayaang ipakita ang sarili,

41 hindi sa lahat ng tao, kundi sa amin na mga pinili ng Diyos bilang mga saksi na nakasama niyang kumain at uminom pagkatapos na siya'y muling mabuhay.

42 Inatasan niya kaming mangaral sa mga tao at magpatotoo na siya ang itinalaga ng Diyos na maging hukom ng mga buháy at mga patay.

43 Siya ang tinutukoy ng mga propeta nang kanilang ipahayag na ang bawat sumampalataya sa kanya ay tatanggap ng kapatawaran sa kanilang mga kasalanan sa pamamagitan ng kanyang pangalan.”

Ipinagkaloob ang Espiritu Santo sa mga Hentil

44 Nagsasalita pa si Pedro, nang bumabâ ang Espiritu Santo sa lahat ng mga nakikinig. 

45 Namangha ang mga mananampalatayang Judio na kasama ni Pedro sapagkat ibinigay din sa mga Hentil ang kaloob ng Espiritu Santo. 

46 Narinig nila ang mga ito na nagsasalita sa iba't ibang wika at nagpupuri sa Diyos. Kaya't sinabi ni Pedro,

47 “Tulad natin, sila'y pinagkalooban din ng Espiritu Santo. Sino ang makakapagbawal na bautismuhan sila sa tubig?” 

48 At iniutos niyang bautismuhan sila sa pangalan ni Jesu-Cristo. Pagkatapos, hiniling nila kay Pedro na manatili pa roon nang ilang araw.

--------------------

LYDIA

Ang Babaeng Masipag sa Negosyo

Mga Sanggunian sa Kasulatan—Gawa 16:12-15, 40

Kahulugan ng Pangalan—Si Lydia, na isang taga-Asia, ay nagmula sa kaniyang pangalan mula sa bansa sa mga hangganan kung saan matatagpuan ang kaniyang tinubuang lunsod, ang Tiatira. Ito ay hindi isang orihinal na pangalang Griyego, ngunit malamang na Phoenician, at isang karaniwang pangalan na nangangahulugang "baluktot." Ang mga mambabasa ng Horace ay magiging pamilyar sa Lydia bilang isang tanyag na pangalan para sa mga kababaihan. May mga manunulat na nag-iisip na ang ibig sabihin nito ay “Ang Lydian,” sa pagkakita sa Tiatira ay isang lunsod ng Lydia, at na ang kaniyang personal na pangalan ay hindi kilala.

Mga Koneksyon sa Pamilya—Ang Kasulatan ay hindi nagbibigay sa atin ng anumang impormasyon tungkol sa background ni Lydia bukod sa katotohanan na siya ay nanirahan sa Tiatira na isa sa mga kolonya ng Macedonian. Mula sa mga pangalang natuklasan sa mga monumento ay maliwanag na ang lunsod ay ang tunawan ng maraming bansa, at na ang pangunahing layunin ng pagsamba ay si Apollo, na sinasamba bilang diyos-araw sa ilalim ng pangalang Tyrinnus. Mayroon ding malakas na elemento ng mga Judio sa lunsod na nagpapanatili ng pananampalataya kay Jehova. Si Lydia, isa sa mga kilalang babae ng Tiatira, ay ipinakita sa atin sa iba't ibang paraan, ibig sabihin—

Bilang isang Business Woman

Ang Tiatira ay kapansin-pansin sa maraming guild nito na pinag-isa ng mga karaniwang gawain at mga ritwal sa relihiyon. Isa sa mga guild na ito ay ang mga dyers. Ang tubig ng lugar ay napakahusay na inangkop para sa pagtitina, na walang ibang lugar na maaaring gumawa ng iskarlata na tela kung saan ang mga fezzes ay napakatalino at napakatingkad na tinina. Ang kakaibang purple dye na ito ay nagdala sa lungsod ng unibersal na kabantugan. Si Lydia ay isang kilalang nagbebenta ng produktong ito (Mga Gawa 16:14), at inilalarawan ang isang matagumpay na babaeng negosyante sa isang maunlad na lungsod. Ang kakayahan, sigasig, katatagan ng layunin at katalinuhan ng pag-iisip ay kanya, at siya ay umunlad nang husto sa isang marangal at malawak na tawag ng "pagbebenta ng lila." Si Lydia ay isang halimbawa ng medyo malayang posisyon na natamo ng ilang kababaihan sa Asia Minor. Na siya ay naging maunlad sa negosyo ay makikita na siya ay nagmamay-ari ng isang maluwang na tahanan, at may mga katulong na mag-aalaga sa kanya.

Bilang isang Debotong Babae

Bagaman hindi tiyak kung si Lydia ay may lahing Judio, maliwanag na siya ay isang Judiong proselita. “Siya ay sumamba sa Diyos,” ang sabi sa atin. Kadalasan ang mga negosyante ay masyadong abala sa kanilang mga gawain na walang oras para sa relihiyon. Ngunit si Lydia, sa kabila ng lahat ng kanyang sekular na obligasyon, ay naghanap ng panahon upang sumamba ayon sa pananampalatayang Judio. Araw-araw ay nagtungo siya sa tabing ilog kung saan nakagawian ang pagdarasal. Alam niya na upang matagumpay na matugunan ang mahigpit na kompetisyon ng mga mangangalakal sa Filipos, kailangan niya ng biyaya pati na rin ng kaalaman. Sa pagpupulong pananalangin sa tabing-ilog na iyon, marahil ay nakilala niya ang iba pang mga Judiong mangkukulay, at kasama nila ay buong pananabik na naghihintay sa ministeryo ni Pablo at ng kaniyang mga kasama.

Bilang Isang Babaeng Naghahanap

Bagaman taimtim na relihiyoso, si Lydia ay hindi isang Kristiyano. Gayunpaman, nagkaroon siya ng gutom para sa mas malalim na espirituwal na karanasan. Ang isip ay sarado laban sa buong katotohanan alinman mula sa kamangmangan o pagtatangi at hindi ito matukoy, o mula sa pagmamataas at kabuktutan at hindi ito aaminin. Ang kamangmangan ay may pananagutan sa saradong pag-iisip ni Lydia, ngunit habang siya ay nag-aasikaso sa katotohanan ni Kristo na binanggit ni Pablo sa istilo ng pakikipag-usap sa maliit na nakaupong pagtitipon ng mga Judio, ang liwanag ay sumikat, at ang kanyang puso ay nabuksan upang tanggapin ang Kristo na iyon bilang kanyang Tagapagligtas. Tulad ng sinabi ni Chrysostom, "Ang pagbukas ay bahagi ng Diyos, at ang pagbibigay pansin sa babae." Ang kanyang pananampalataya ay ipinanganak sa pamamagitan ng pakikinig sa Salita ng Diyos (Awit 119:18, 130; Lucas 24:45).

Bilang isang Babaeng Kristiyano

Bilang katibayan ng kanyang pagsuko sa mga pag-aangkin ni Kristo siya ay nabautismuhan, "ang tubig ng Europa noon ay unang ginamit sa sakramento upang itatak ang kanyang pananampalataya at kapatawaran ng Diyos kay Kristo." Ang kanyang pagbabalik-loob ay idineklara sa pamamagitan ng isang pampublikong pagtatapat, at ganoon ang kanyang sigasig na agad niyang sinabi sa kanyang sambahayan kung ano ang nangyari, at lahat ng nasa loob nito ay naniwala rin at nabautismuhan bilang mga alagad ng iisang Tagapagligtas. Kaya si Lydia ay nagkaroon ng karangalan na maging unang European convert ni Paul—ang tagapagpauna ng isang makapangyarihang hukbo upang parangalan ang Panginoon. Ang pagiging isang Kristiyano ay hindi naging dahilan upang siya ay maging isang matagumpay na babaeng negosyante. Ngayon ay mayroon siyang Kristo bilang kanyang Senior Partner at kasama Niya ay maiisip natin na ang kalakalan ay nanatiling mabuti at ang malaking bahagi ng kanyang kita ay ginamit upang tulungan ang Kanyang mga tagapaglingkod sa gawain ng Ebanghelyo.

Bilang Isang Babaeng Mapagpatuloy

Ang pagbabago ng buhay ni Lydia ay napatunayan ng kaniyang pananabik na bigyan ang mga misyonero ng mabuting pakikitungo sa kaniyang magandang tahanan. Ang katotohanan sa kanyang puso ay ipinakita sa kabaitan sa isa't isa—gaya ng nararapat! "Maging mabait kayo sa isa't isa." Una ay dumating ang pananampalataya ni Lydia, pagkatapos ay ang pagkapanalo ng kanyang mga lingkod kay Kristo, pagkatapos ay ang kanyang pag-ibig sa magiliw na pagkamapagpatuloy, at sa wakas ang kanyang pagtanggap kina Paul at Silas sa kanyang tahanan pagkatapos na makalabas mula sa bilangguan, na bugbog at bugbog kahit na sila ay nasugatan. Hindi niya ikinahihiya ang mga bilanggo ng Panginoon (tingnan sa 1 Timoteo 5:10; Hebreo 13:2; 1 Pedro 4:9). Habang nakikinabang sa bukas-palad na pagkamapagpatuloy ni Lydia, binalaan ni Pablo ang lahat ng naroroon tungkol sa kakila-kilabot na mga pagsubok na nasa harap nila, at pagkatapos ay humiwalay sa makadiyos na si Lydia, pinuri ang Diyos sa lahat ng ibig niyang sabihin sa kaniya at sa kaniyang mga kasama.

Bilang Isang Babaeng Konsagra

Si Lydia ay palaging may "bukas na bahay" para sa mga banal ng Diyos at ang kanyang tahanan ay naging sentro ng Kristiyanong pagsasama sa Filipos na marahil ang unang Kristiyanong simbahan ay nabuo doon. Nang dumating si Pablo upang isulat ang kanyang liham sa mga taga-Filipos, makatitiyak tayo na kasama si Lydia sa lahat ng mga banal sa Filipos na pinadalhan niya ng kanyang mga pagbati (Filipos 1:1-7); at siya rin ay nasa kanyang isipan bilang isa sa mga babaeng nakipagtulungan sa kanya sa Ebanghelyo (Filipos 4:3). Iniisip ni William Ramsay na si Lydia ay maaaring si Euodia o Sintique (Filipos 4:2).

Nang isulat ni Pablo ang triple exhortation—“Huwag tamad sa negosyo, masigasig sa espiritu, na naglilingkod sa Panginoon” (Roma 12:11), hindi natin alam kung nasa isip niya ang kanyang mapagpatuloy na convert, si Lydia. Tiyak na ipinakita niya ang tatlong birtud na ito, at ang biyaya ay maaaring maging atin upang tularan ang mga ito.

“Hindi tamad sa negosyo”

Kung marangal ang ating negosyo at masigasig tayo dito, at kung tayo ay sa Panginoon, may katiyakan tayo na kung igagalang natin Siya sa lahat ng transaksyon, pararangalan Niya tayo. Hindi siya naglalagay ng premium sa katamaran o katamaran. Hindi ba't sinabi ni Pablo na kung hindi tayo handang magtrabaho ay wala tayong karapatang kumain?

“Maalab sa espiritu”

Ang pagsasalin ni Moffatt ay nagpapahiwatig dito. Ipinahayag niya ito, "Panatilihin ang espirituwal na ningning," na, sa awa ng Diyos ay nagawa ni Lydia habang pinangangalagaan niya ang kanyang mga interes sa negosyo at mga hangarin na hindi hadlang sa kanyang espirituwalidad. Kadalasan, hinahayaan natin ang sekular na agawin ang ating ningning. Ang aming pagmamahal ay nagiging masyadong nakatakda sa mga bagay sa ibaba.

“Paglilingkod sa Panginoon”

Hindi lamang ipinagbili ni Lydia ang kanyang mga tina—naglingkod siya sa kanyang Tagapagligtas. Nanatili siya sa negosyo para magkaroon siya ng pera para matulungan ang mga lingkod ng Diyos sa kanilang ministeryo. Tiyak na napasaya ang kanilang puso dahil sa kanyang mapagbigay na pangangalaga kina Paul at Silas, at sa marami pang iba. Si Lydia, una sa lahat, ay isang konsagradong Kristiyano, pagkatapos ay isang matapat na babaeng negosyante na patuloy na nagbebenta ng kanyang mga kulay na lila para sa kaluwalhatian ng Diyos. Pagdating natin sa langit, makikita natin ang “nagtitinda ng purpura” na ito na nakasuot ng higit na nakahihigit na mga kasuotan, mga damit na hindi nabahiran ng kilalang pangkulay ng Tiatira, kundi “hinugasan at pinaputi sa dugo ng Kordero.”

Mga Gawa 16:11-40

Sumampalataya si Lydia

11 Mula sa Troas, tuluy-tuloy kaming naglayag papuntang Samotracia, at kinabukasa'y sa Neapolis.

12 Mula naman roo'y nagpunta kami sa Filipos, isang pangunahing lungsod na sakop ng mga Romano sa dakong iyon ng Macedonia. Nanatili kami roon nang ilang araw. 

13 At nang Araw ng Pamamahinga, lumabas kami ng lungsod at nagpunta sa tabing-ilog, sa pag-aakalang doon ay may pinagtitipunan ang mga Judio upang manalangin. Naupo kami at nakipag-usap sa mga babaing nagkakatipon doon.

14 Kabilang sa mga nakikinig ang isang sumasamba sa Diyos na nagngangalang Lydia na taga-Tiatira; siya'y isang negosyante na nagtitinda ng mamahaling telang kulay ube. Binuksan ng Panginoon ang kanyang isip upang kanyang pakinggan ang ipinapangaral ni Pablo.

15 Nagpabautismo siya at ang kanyang buong pamilya. Pagkatapos, sinabi niya, “Kung itinuturing po ninyo akong tunay na lingkod ng Panginoon, doon na kayo tumuloy sa amin.” Mahigpit ang kanyang anyaya kaya't hindi namin napahindian.

Sa Bilangguan sa Filipos

16 Isang araw, nang kami'y papunta sa pook-dalanginan, nasalubong namin ang isang batang babaing alipin. Sinasapian siya ng masamang espiritu kaya siya nakakapanghula. Malaki ang kinikita ng kanyang mga amo dahil sa kanyang panghuhula. 

17 Sinundan-sundan niya kami nina Pablo, at sumisigaw ng ganito: “Ang mga taong ito'y lingkod ng Kataas-taasang Diyos! Ipinapahayag nila sa inyo kung paano kayo maliligtas!”

18 Marami nang araw na ginagawa niya iyon kaya't nainis na si Pablo. Hinarap niya ang bata at sinabi sa espiritu, “Iniuutos ko sa iyo sa pangalan ni Jesu-Cristo, lumabas ka sa babaing iyan!” At noon di'y lumabas ang espiritu.

19 Nang makita ng mga amo ng bata na nawala na ang kanilang pinagkakakitaan, sinunggaban nila sina Pablo at Silas, kinaladkad sa liwasang-bayan at iniharap sa mga maykapangyarihan.

20 Iniharap sila sa mga pinuno ng lungsod at pinaratangan ng ganito: “Nanggugulo po sa lungsod ang mga Judiong ito. 

21 Nagtuturo sila ng mga kaugaliang labag sa kautusan nating mga Romano. Hindi natin maaaring sundin ang mga itinuturo nila.”

22 Nakisali ang mga tao sa pananakit sa kanila, at pinahubaran sila ng mga pinuno at ipinahagupit. 

23 Pagkatapos hampasin nang paulit-ulit, sila'y ipinabilanggo at pinabantayang mabuti. 

24 Ipinasok sila ng bantay sa kaloob-looban ng bilangguan at inilagay ang kanilang mga paa sa pagitan ng dalawang mabibigat na kahoy.

25 Nang maghahatinggabi na, sina Pablo at Silas ay nananalangin at umaawit ng mga himno sa Diyos, at nakikinig naman ang ibang mga bilanggo. 

26 Walang anu-ano'y lumindol nang malakas at nayanig pati ang mga pundasyon ng bilangguan. Biglang nabuksan ang mga pinto at nakalag ang mga tanikala ng lahat ng bilanggo. 

27 Nagising ang bantay ng bilangguan, at nang makita niyang bukás ang mga pinto, inakala niyang nakatakas ang mga bilanggo. Dahil dito'y binunot niya ang kanyang tabak at magpapakamatay na sana.

28 Ngunit sumigaw si Pablo, “Huwag mong saktan ang iyong sarili! Narito kaming lahat!”

29 Humingi ng ilaw ang bantay, patakbong pumasok at nanginginig na nagpatirapa sa harapan nina Pablo at Silas. 

30 Sila ay inilabas niya at sinabi, “Mga ginoo, ano po ang dapat kong gawin upang ako'y maligtas?”

31 Sumagot naman sila, “Sumampalataya ka sa Panginoong Jesus, at maliligtas ka, ikaw at ang iyong sambahayan.” 

32 At ang salita ng Panginoon ay ipinahayag nila sa kanya at sa lahat ng nasa kanyang bahay. 

33 Nang oras ding iyon, hinugasan ng bantay ang kanilang mga sugat at siya'y nagpabautismo, pati ang buo niyang sambahayan. 

34 Pagkatapos, sila ay isinama niya sa kanyang tahanan at ipinaghanda ng pagkain. Masayang-masaya ang bantay at ang kanyang buong sambahayan, sapagkat sila'y sumampalataya sa Diyos.

35 Kinaumagahan, inutusan ng mga pinuno ng lungsod ang mga kawal na palayain sina Pablo at Silas. 

36 Kaya't sinabi ng bantay ng bilangguan kay Pablo, “Iniutos po ng mga pinuno na palayain na kayo. Lumabas na kayo at umalis nang mapayapa.”

37 Subalit sinabi ni Pablo sa mga kawal, “Ipinahagupit nila kami nang hayagan at ipinabilanggo nang hindi man lang nilitis gayong kami'y mga mamamayang Romano! At ngayo'y palihim nila kaming palalayain? Hindi maaari! Sila ang pumarito at magpalaya sa amin.” 

38 Ipinaalam ng mga kawal sa mga pinuno ng lungsod ang sinabi ni Pablo, at natakot ang mga iyon nang malamang sina Pablo at Silas pala ay mamamayang Romano. 

39 Kaya't sila'y pumunta sa bilangguan at humingi ng paumanhin sa dalawa. Inilabas nila sina Pablo at Silas at pinakiusapang lisanin ang lungsod. 

40 Pagkalabas ng bilangguan, sina Pablo at Silas ay nagtuloy sa bahay ni Lydia at dinatnan nila roon ang mga kapatid. Bago umalis ang dalawa, pinagbilinan nila ang mga kapatid na magpakatatag sa pananampalataya.